Małe dziecko z niepełnosprawnością wzroku wymaga wyjątkowo starannie
zorganizowanej opieki, ukierunkowanej przede wszystkim na pomoc w wypracowaniu
mechanizmów kompensujących braki sensoryczne oraz zapobieganie
zakłóceniom w interakcjach z rodzicami. Zgodnie z paradygmatem aktualnie
rekomendowanym w obszarze wczesnego wspomagania rozwoju oddziaływania
pomocowe i wspierające koncentrują się na całym systemie rodzinnym. Działania
diagnostyczne i terapeutyczne realizowane są w środowisku domowym
w ścisłej współpracy z rodzicami, którzy uznawani są za głównych ekspertów
w obszarze wszelkich spraw związanych ze swoim dzieckiem. Podstawowym
zadaniem specjalistów jest identyfikacja sił, zasobów rodziny i budowanie jej
potencjału, a więc udzielanie wsparcia i pomocy w sposób umożliwiający nabycie
kompetencji niezbędnych do samodzielnego rozwiązywania sytuacji trudnych.