Amerykański filozof William James (1842–1910) położył <i>Odmianami doświadczenia religijnego</i> podstawy pod nową dziedzinę nauki – psychologię religii. Jednak nie akademicki, lecz ludzki, życiowy wymiar tego dzieła sprawił, że wkrótce po publikacji w 1902 roku przełożono je na główne języki europejskie, a oryginalna wersja angielska ma już kilkadziesiąt wydań. Autor rozważa "doświadczenie religijne", a nie "religię" czy
wprost jakieś konkretne wyznania jako takie. Chce
zbadać, co się dzieje w takim doświadczeniu i czego
właściwie doświadcza osoba uważająca, że doznaje
przeżyć religijnych, czyli pozostaje pod wpływem
czegoś, co w jej opinii ma "boski" charakter "energii" spoza naszego świata. Taka minimalna definicja wiary zupełnie abstrahuje od religii instytucjonalnej, którą autor wyklucza z badania jako czynnik zakłócający fenomenologię autentycznego doświadczenia religijnego. James, tak jak współczesny mu Lew Tołstoj w Rosji, nie był ortodoksyjnym wyznawcą religii dominującej w jego kraju, ale żarliwe pragnienie zgłębienia zjawiska religijności sprawiło, że jego dzieło fascynuje także jako traktat o religii i boskości,
który przy całym swoim naukowym obiektywizmie
ujmuje ciepłem i zrozumieniem, a także głęboką tolerancją dla różnych odmian religijności.