badacz epoki jagiellońskiej, historii Litwy, dziejów cesarstwa bizant., znawca nauk pomocniczych historii; 1919–39 profesor Uniwersytetu Warszawskiego; od 1929 czł. PAU, 1930–39 prezes Pol. Tow. Heraldycznego, 1921–24 czł. Sekretariatu Ligi Narodów w Genewie; od 1939 na emigracji we Francji, od 1940 w USA; 1944–61 profesor Fordham University w Nowym Jorku, wykładał też m.in. na uniw. w Rzymie, Montrealu i Berkeley; założyciel i dyr. (1942–53), następnie (do 1962) prezes Pol. Inst. Nauk. w Ameryce; cieszył się autorytetem nauk. w zachodniej Europie i w Ameryce Północnej; gł. prace: Dzieje Unii Jagiellońskiej (t. 1–2 1919–20), Limits and Divisions of European History (1950), Historia Polski (1958).