Od 1926 czł. PAU; działacz Związku Młodzieży Pol. „Zet”, następnie ND; 1905–11 w Lidze Nar.; w czasie I wojny świat. propagował sprawę pol. w Szwajcarii; 1917–18 premier rządu Rady Regencyjnej; po 1920 poświęcił się pracy nauk. i publicyst.; od 1940 w USA; badacz historii Polski i Rosji XIX w.; w swej gł. pracy Od białego caratu do czerwonego (t. 1–7 1923–35, tłum. ang. The Origins of Modern Russia 1948) dał diagnozę bolszewizmu jako swoistej kontynuacji carskiego despotyzmu oraz ideologii i metod działania ros. ruchu rewolucyjnego; inne prace: Początki prawa małżeńskiego (1901), Epoka paskiewiczowska. Losy oświaty (1914).