od 1992 profesor; od 1983 czł. TNW; od 1960 kurator, 1970–2008 dyr. Łazienek Król. w Warszawie, znawca i badacz architektury okresu oświecenia, zwłaszcza architektury Warszawy; gł. prace: Szymon Bogumił Zug, architekt polskiego Oświecenia (1971), Łazienki (1972), Architektura warszawskich dzielnic (1973), Stanisław August, król-architekt (1983), Architektura mieszkaniowa Warszawy. Od potopu szwedzkiego do powstania listopadowego (1989), Historia Warszawy XVI–XX w. Zabytki mówią (1998, wspólnie z M.I. Kwiatkowską), Wielka księga Łazienek (2000), Znane i nieznane. Rezydencje, ludzie, wydarzenia (2001); zajmuje się również twórczością malarską.