studiował architekturę krajobrazu na SGGW, historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim; od 1990 profesor; wybitny znawca problematyki hist. założeń ogrodowych, metod ich rekonstrukcji, a także ochrony krajobrazu kulturowego; działalność dydaktyczna na wydziałach architektury Politechniki Warsz. i Politechniki Gdańskiej oraz w dziedzinie architektury krajobrazu na Wydziale Ogrodniczym SGGW (gdzie 1982–97 kierował katedrą urządzania i pielęgnowania krajobrazu); autor ponad 350 projektów założeń ogrodowych (zrealizowano ok. 250); do najważniejszych należą m.in.: w Warszawie — Ogród Sejmowy (1957–59), studia i projekt rewaloryzacji i rozbudowy Łazienek Królewskich (1961–70), park Królikarnia (1965–74), także zespół parkowy w Radziejowicach (1965–70 i 1985–87), park pałacowy w Helenowie (1967–71); ważniejsze publikacje: Historia ogrodów (1972), Sztuka japońskich ogrodów (1987), Ochrona i konserwacja zabytkowych założeń ogrodowych (1993).