główny przedstawiciel funkcjonalizmu w antropologii społecznej; 1914–18 prowadził na Nowej Gwinei i na Wyspach Trobrianda badania terenowe, których wyniki przyniosły mu światowy rozgłos; od 1927 kierownik katedry antropologii społecznej na uniwersytecie w Londynie; od 1942 profesor Yale University; od 1930 członek PAU; większość życia spędził poza krajem, nie tracił jednak kontaktów z Polską (w czasie II wojny światowej objął kierownictwo Instytutu Polskiego w Nowym Jorku). Malinowski stworzył metodę funkcjonalną w naukach zajmujących się badaniem kultury, polegającą na wyjaśnianiu faktów społecznych przez ustalenie funkcji, jaką pełnią one w integralnym systemie kultury; Naukowa teoria kultury (1944, wydanie polskie w: Szkice z teorii kultury 1958), monografie: Argonauci zachodniego Pacyfiku (1922, wydanie polskie 1967), Zwyczaj i zbrodnia w społeczności dzikich (1926, wydanie polskie 1938), Życie seksualne dzikich w północno-zachodniej Melanezji (1929, wydanie polskie 1938), Ogrody koralowe i ich magia (t. 1–2 1935, wydanie polskie t. 1–2 1986–87); całość dorobku naukowego Malinowskiego zawierają Dzieła (do 2004 t. 1–13).