Po rezygnacji ze służby (1922–27) w brytyjskiej policji imperialnej w Birmie podjął działalność pisarską w Paryżu i Londynie (zbeletryzowany reportaż Na dnie w Paryżu i Londynie 1933, wydanie polskie 1992; powieści satyryczno-społeczne Córka proboszcza 1935, wydanie polskie 1992 i Wiwat aspidistra 1936, wydanie polskie 1985; dokument o bezrobociu i nędzy proletariatu The Road to Wigan Pier 1937); 1936–37 uczestnik wojny domowej w Hiszpanii w szeregach anarchistów (reportaż literacki W hołdzie Katalonii 1939, wydanie polskie poza cenzurą 1985), w czasie II wojny światowej korespondent BBC; te doświadczenia uczyniły z Orwella pisarza politycznego o przekonaniach demokratyczno-socjalistycznych, przeciwnika wszelkiego totalitaryzmu, zwłaszcza komunistycznego; uznanie zdobył jako publicysta (The Lion and the Unicorn. Socialism and the English Genius 1941) i eseista (Inside the Whale 1940; Shooting an Elephant 1950, wybory polskie m.in.: Eseje, Londyn 1985, I ślepy by spostrzegł, wydanie poza cenzurą 1981, wydanie nowe 1990, Anglicy i inne eseje 2001); największą sławę przyniosły mu powieści politycznej: satyryczno-groteskowa alegoria Folwark zwierzęcy (1945, wydanie polskie Londyn 1947, wydanie poza cenzurą 1979; ekranizacje: 1956 i 2001) oraz antyutopia Rok 1984 (1949, wydanie polskie Paryż 1953, wydanie poza cenzurą 1980; ekranizacje: 1956 i 1984); analizował w nich zasady funkcjonowania systemu komunistycznego, głównie sowieckiego, odsłaniając przede wszystkim mechanizmy deprawacji myślenia i języka (m.in. zjawisko tzw. nowomowy).