1939–47 w ZSRR; po powrocie do Polski m.in. czł. redakcji Nowej Kultury, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, kier. lit. Teatru Narodowego; od 1969 na emigracji we Włoszech; profesor uniw. w Bari, Florencji oraz Pizie; od pocz. lat 90. w Polsce; autor powieści Koniec i początek (1955, ekranizacja J. Rybkowskiego pt. Godziny nadziei), utworów scenicznych (Faryzeusze i grzesznik 1948, wraz z M. Woliną, Sodoma i Odessa 1993), szkiców lit. i teatr., m.in. Sezon w Czyśćcu (1960), esejów (zbiory Biegun magnetyczny 1995, Ruski miesiąc z hakiem 1997), za które 1998 otrzymał nagrodę paryskiej Kultury im. J. Mieroszewskiego; tłumacz prozy ros. (utwory I. Babla, A. Czechowa, L. Tołstoja, A. Sołżenicyna, m.in. Archipelag Gułag, J. Szwarca i in.) oraz poezji (wybór przekładów wierszem Kontrabanda 1995), nagrody za przekłady, m.in.: pol. Pen Clubu (1990), Stow. Pisarzy Polskich (1994), Literatury na Świecie (1995).