Rusinek Michał, ur. 29 VIII 1904, Kraków, zm. 6 I 2001, tamże, pisarz;
1933–39 dyr. biura i redaktor roczników PAL; 1947–72 sekr. generalny pol. Pen Clubu, wieloletni działacz ZLP i ZAiKS; powieści społ.-obyczajowe (cykle: Burza nad brukiem 1932 i Człowiek z bramy 1934; Prawo jesieni 1947 i Igraszki nieba 1948), hist. (trylogia o K. Arciszewskim: Wiosna admirała 1953, Muszkieter z Itamariki 1955, Królestwo pychy 1958); dokumentalna relacja z powstania warsz. i pobytu w hitl. obozach Z barykady w dolinę głodu (1946); wiersze, dramaty, utwory dla młodzieży; wspomnienia Opowieści niezmyślone dawne i nowe (t. 1–2 1975), Moja wieża Babel (1982); od 1980 prezes Centrum Pol. Stow. Kultury Eur.; 1935 otrzymał Srebrny Wawrzyn PAL, 1976 — Nagrodę im. W. Pietrzaka.