autor zbiorów opowiadań: Mury Hebronu (1992) — o tematyce więziennej, Opowieści galicyjskie (1995), Przez Rzekę (1996), powieści Biały kruk (1995), Dziewięć (1999), tomu utworów prozą Dukla (1997), „próby autobiografii intelektualnej” Jak zostałem pisarzem (1998); poezje (zbiór Wiersze miłosne i nie 1994); utwory dram. (m.in. Solo, wyst. 2002), eseje (Jadąc do Babadag 2004 — Nagroda Lit. Nike 2005); w swym pisarstwie, którego jednym z gł. tematów jest śmierć i cierpienie, łączy realist. obraz powszechnej egzystencji z poet. retrospekcjami i opisami pełnymi plast. metafor, inspirowanymi gł. pejzażem Beskidu Niskiego. W 1995 otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich.