od 1972 kier. Kliniki Akad. Med. w Krakowie, ob. II Katedry i Kliniki Chorób Wewn. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1990–93 rektor Akad. Med. w Krakowie, doprowadził do połączenia Akademii z Uniwersytetem Jagiellońskim, 1993–96 prorektor ds. Collegium Medicum; od 1998 czł. PAN, od 1990 — PAU; specjalista w dziedzinie chorób serca i płuc, także prace nad mechanizmami działania aspiryny, 1975 przedstawił teorię rozwoju astmy, tzw. aspirynowej, 1976 wprowadził prostacyklinę i jej analogi do leczenia chorób tętnic, nadciśnienia płucnego i choroby Buergera; Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych (z E. Szczeklikiem, 1997).