Uprawiał tzw. sztukę paniczną, operującą szokującymi obrazami i efektami; w twórczości wykazującej wpływy surrealizmu, nacechowanej czarnym (często makabrycznym) humorem i groteską, wyszydzał drobnomieszczańską mentalność; powieści (Chimeryczny lokator 1964, wyd. pol. 1980, ekranizacja R. Polańskiego pt. Lokator 1976; Księżniczka Angina 1967, wyd. pol. 1996), zbiory opowiadań (Cztery róże dla Lucienne 1967, wyd. pol. 1985; Dziennik paniczny 1989, wyd. pol. 1996), utwory teatr. (wybór pol. Trzy dramaty paniczne 1995); od 1958 rysunki w wielu pismach fr. („Hara-Kiri”) oraz wyd. książkowych, także ilustracje dzieł lit., plakaty; album Topor (wyd. pol. 1975).