Tyrmand Leopold, ur. 16 V 1920, Warszawa, zm. 19 III 1985, Miami, prozaik, publicysta, krytyk muzyczny;
od 1938 we Francji, podczas okupacji niem. na robotach przymusowych w Niemczech, następnie w obozie koncentracyjnym w Norwegii; 1947–49 w redakcji Przekroju, 1950–53 — Tygodnika Powszechnego; po 1966 poza krajem, od 1967 w USA, m.in. współpracownik prasy amer. i emigr., wydawca pism polit.-kult. o profilu neokonserwatywnym; w twórczości reminiscencje wojenne, wątki obyczajowe i sensacyjno-kryminalne; głośna powieść Zły (1955) — barwny obraz życia i obyczajów powojennej Warszawy, powieść Życie towarzyskie i uczuciowe (Paryż 1967) — pamflet na warsz. środowisko artyst. i lit. z pocz. lat 60., Cywilizacja komunizmu (Londyn 1972) — obraz życia codziennego w PRL; Dziennik 1954 (Londyn 1980), z celną diagnozą okresu stalinowskiego w Polsce; opowiadania (Gorzki smak czekolady Lucullus 1957), szkice polit., felietony; w świadomości szerszych kręgów publiczności lit. utrwalił się (częściowo na skutek konsekwentnej autokreacji) wizerunek Tyrmanda — outsidera, zarazem cynika i moralisty, arbitra elegancji, znawcy współcz. kultury zachodniej, zwłaszcza muzyki jazzowej, której był wytrwałym popularyzatorem (m.in. zbiór szkiców U brzegu jazzu 1957).