1971–76 profesor McGill University w Montrealu; od 1976 związany z State University of New York w Binghamton, gdzie m.in. stworzył Fernand Braudel Center for the Study of Economics, Historical Systems and Civilisations; wykładał w École des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu; 1994–98 przewodniczący Międzynar. Stow. Socjol. (ISA); do najważniejszych prac W. należą: monografia The Modern World-System (t. 1–3 1974–89) oraz The Capitalist World-Economy (1979); poglądy W. najwięcej zawdzięczają K. Marksowi, co jednak nie znaczy, że był kiedykolwiek marksistą w przyjętym znaczeniu tego słowa; będąc krytykiem kapitalizmu i człowiekiem lewicy, nie identyfikował się też nigdy z żadną partią polit.; W. w socjologii wyróżnia zwłaszcza konsekwentne nastawienie hist., ścisłe wiązanie zmian społ. z ekon. oraz uczynienie systemu świat. podstawową jednostką analizy, w czym okazał się prekursorem współcz. teorii globalizacji; w języku pol. 2004 ukazała się praca Koniec świata jaki znamy (1999) oraz 1999 przygotowany pod kierunkiem W. raport o stanie nauk społ. (w: Wyzwania wobec nauk społecznych u progu XXI w., pod redakcją A. Flisa).