2007: rok jednego z największych kryzysów finansowych w historii, który sam w sobie spowodował, że 50 milionów ludzi znalazło się poniżej granicy ubóstwa. Opinia publiczna odkryła wtedy skalę niemoralności globalnych instytucji finansowych. Nawet jeśli dziś widmo kryzysu wydaje się odległe, banki inwestycyjne nigdy nie przynosiły tak dużych zysków jak w ostatnich latach. Na innym froncie Unia Europejska wciąż walczy o zawarcie porozumień w sprawie ograniczenia uchylania się od płacenia podatków, które co roku wynoszą miliardy dolarów. W czasach, gdy światowy wzrost gospodarczy jest nadal w połowie drogi, a polityka oszczędnościowa nadal mocno uderza w najbardziej wrażliwe gospodarki, temat ten jest bardziej niż kiedykolwiek aktualny i może nas skłonić do zadania sobie następujących pytań: Czy możliwe jest jeszcze pogodzenie wszystkich podmiotów gospodarczych ze światem finansów? Czy może istnieć równowaga między wszystkimi tymi różnymi podmiotami lub alternatywny model, który może je zadowolić? To właśnie pod tym kątem i poprzez analizę bibliograficzną licznych praktyk finansowych z 2007 roku i lat późniejszych starałem się odpowiedzieć na to pytanie.