W dzisiejszym XX wieku jedynym ważnym czynnikiem sukcesu organizacji nie jest ich wydajność, ale to, jak bardzo są inteligentne, a pogląd, że niepowodzenie organizacji wynika z błędów ludzkich, nie jest prawdziwy, ale głównym problemem jest to, że organizacje nie są inteligentne. W związku z tym, w przyszłości społeczeństwa będą oczekiwać rozwoju i dobrobytu dzięki większemu udziałowi wiedzy i inteligencji, a nie większemu udziałowi zasobów naturalnych. Zwrócenie uwagi na tę ważną kwestię sprawiło, że inteligencja stała się przedrostkiem wielu koncepcji zarządzania, a spojrzenie organizacji i myślicieli organizacyjnych skupiło się na nowych podejściach do kategorii inteligencji.