Fabulations: działania taneczne na powierzchni zrodziły się z badań towarzyszących konstruowaniu pracy choreograficznej Fabulations. Jest to propozycja performatywnego zapisu ruchów, sceny i teorii tańca, w którym techniczne i stylistyczne odniesienia są kwestionowane pod kątem ich determinującego charakteru dla konstrukcji i kadrowania ciał. To właśnie poprzez wątpliwości stawiane tańcowi, w ramach statusu języka artystycznego, proponujemy konstrukcję fragmentarycznego, przerywanego dyskursu, w którym nie można pominąć zakażeń doznanych w spotkaniach realizowanych w świecie. Reprezentacja otrzymuje jakość wyrażania znaczenia, a język jest konstruowany na powierzchni, przyjmując wewnętrzne paradoksy związane z fatalnością jego pojawienia się. Lustro jest używane jako metafora rozróżnienia dla konstrukcji dyskursu, który ma tylko podobieństwo jako możliwość i domaga się uznania.