Wyjątkowa książka o niezwykłych i dzielnych ludziach, którzy dotąd pozostawali w zapomnieniu, ukazująca mało znany fragment historii harcerstwa. W okresie międzywojennym Litwę Kowieńską zamieszkiwało około 200 tys. obywateli pochodzenia polskiego. Mimo wpisanej w paszportach narodowości litewskiej, czuli się oni Polakami i swoje poczucie tożsamości narodowej kultywowali, wychowując w tym duchu dzieci i młodzież. Znaczącym tego wyrazem było powstanie wielu drużyn harcerskich. Z powodu restrykcji wobec polskich organizacji w ówczesnym państwie litewskim, działały one okresowo w konspiracji, przygotowując - jak się później okazało - kadry Armii Krajowej działającej na tych terenach w latach II Wojny Światowej.
Książka powstała głównie dzięki wysiłkowi Czesława i Ryszarda Mackiewiczów, badaczy i archiwistów dziejów Polaków na Kowieńszczyźnie. Na podstawie zgromadzonych przez nich archiwaliów Krzysztof Bojko spisał historię harcerstwa na Litwie Kowieńskiej, uzupełniając jedną z białych plam w historii ruchu harcerskiego i historii Polski.