Zebrane w tej książce szkice o twórczości Jarosława Iwaszkiewicza i Czesława Miłosza wydają się ważnym ogniwem recepcji literatury polskiej w Rosji i świadectwem siły oddziaływania - jak pisał Wiktor Kriwulin - "podkorowych ośrodków kultury", dzięki którym doświadczenia polskiej i rosyjskiej inteligencji stają się argumentem na rzecz poszanowania drugiej strony, budowania wspólnoty wbrew historycznym resentymentom. Nawet jeśli w tym wspólnym domu wciąż jeszcze trochę straszy.