Polskie nazwy miejscowe w języku chińskim: Kontekst historyczno-kulturowy, metodologia przekładu i słownik to pierwsze kompleksowe opracowanie dotyczące polskich nazw miejscowych w języku chińskim. Całość otwiera rozdział poświęcony odniesieniom do Polski w chińskich źródłach pochodzących z okresu cesarskiego, tj. do 1912 roku, m.in. w starożytnych kronikach czy esejach poruszających wątek rozbiorów. Drugi rozdział przybliża dzieje standaryzacji zapisu polskich nazw miejscowych w XX wieku. Zawiera też opisy głównych tendencji i metod przekładu polskich toponimów. Klarowne przedstawienie zasad tłumaczenia nazw jeszcze nieobecnych w chińskich źródłach normatywnych wyposaża czytelnika w narzędzia umożliwiające podjęcie samodzielnych działań w tym zakresie. Trzeci, najobszernieszy, rozdział zawiera polsko-chiński słownik polskich nazw miejscowych, poprzedzony krótkim wyjaśnieniem metodologii jego opracowania.