Niniejsza praca, będąca częścią linii badawczej „Dyskurs, sztuka, media i społeczeństwo", ma na celu ustalenie relacji między słowami i obrazami w dziełach Leonarda Da Vinci (1452-1519), starając się wykryć, w jaki sposób malarz prowadził dialog między sztuką a nauką. W tym celu przeprowadzono panoramiczne badanie manifestacji artystycznej okresu renesansu i włączenia malarza w ten okres. Następnie, w ramach procedur analitycznych francuskiej analizy dyskursu (Pêcheux), podmiot-pozycja i formacje ideologiczne, przez które się porusza, zostały przeanalizowane przy użyciu mechanizmów parafrazy i polisemii. Aby zaobserwować relację między słowem a obrazem i nawiązać dialog między sztuką a nauką, wykorzystano teorię semiotyczną Peirce'a, używając pojęć i klasyfikacji znaków do analizy obrazów i tekstów słownych Da Vinci. Dzięki tym badaniom mamy nadzieję zobaczyć, że Da Vinci zrealizował swój artystyczny projekt w całości w oparciu o naukową metodologię malarstwa, a raczej, na podstawie swoich kodeksów, stworzył teorię malarstwa i zastosował ją do swoich płócien.