Książka przedstawia relację Icchaka Cukiermana ps. „Antek”, jednego z przywódców podziemia w getcie warszawskim i organizatorów podziemnego życia społecznego, zastępcy komendanta Żydowskiej Organizacji Bojowej Mordechaja Anielewicza.
W posłowiu do książki profesor Władysław Bartoszewski podkreśla wagę tego materiału „z punktu widzenia historii Polski, historii Żydów w Polsce, a może nawet więcej: z punktu widzenia historii drugiej wojny światowej, historii społecznej, historii formacji ludzi, którzy wtedy żyli, tego pokolenia, które wtedy działało. […] Zresztą tym czytelnikom polskim, którzy będą uważali, że Cukierman jest ostry w ocenach wobec Polaków, trzeba powiedzieć, że jest on jednym z bardzo nielicznych autorów bardzo ostrych w ocenie Żydów. […] Do jego ocen należy przyłożyć miarę jego usposobienia, temperamentu, kondycji autorskiej. Jeśli się tę miarę zastosuje, to można pominąć pewne względne niesprawiedliwości, nieścisłości, błędy zawarte w jego pracy, która pozostanie jednak jednym z podstawowych źródeł do znajomości stanów świadomości ważnego środowiska, żyjącego wtedy obok nas, choć nie z nami”.