Książka, którą trzymają Państwo w rękach, jest przede wszystkim zbiorem rozmów prowadzonych w trzech mazowieckich wsiach, które łączy właściwie tylko to, że znajdują się na obszarze dialektologicznego Mazowsza dalszego. Wszystkie też mają swoją unikatową historię, obyczajowość, swoje mniejsze lub większe Termopile i mniej lub bardziej znanych Norwidów. Wszystkie zasługują na to, by choć skrawek ich historii i rzeczywistości językowej utrwalić, opisać i spopularyzować.
Oczywiście, zasługują na to tysiące innych wsi mazowieckich, nie będę więc ukrywać, że wybór właśnie tych trzech był wyborem subiektywnym. Odnoszę jednak wrażenie, że historie, które przedstawiciele najstarszego pokolenia opowiedzieli członkom swoich rodzin i najmłodszym mieszkańcom gmin, mają charakter uniwersalny, a sytuacja językowa w nich zastana jest przykładem tego, co dzieje się w innych miejscach Mazowsza.

Niniejsza publikacja jest owocem pracy co najmniej trzech pokoleń osób, spośród których najmłodsze stanowią uczniowie gimnazjów i szkół podnadgimnazjalnych, a najstarsze – ich dziadkowie, pradziadkowie i sąsiedzi. To właśnie dzięki dialogowi tych dwóch pokoleń mogła zaistnieć niniejsza publikacja, w której zgromadzono zapisy rozmów – wywiadów prowadzonych przez tych najmłodszych z tymi najstarszymi.
(z Wprowadzenia)