Po raz pierwszy Podróż ukazała się w roku 1958, w samym środku
poststalinowskiej odwilży. Autor jednak powstrzymał się tu przed
kreśleniem ówczesnego pejzażu polityczno-społecznego Polski i namalował
uniwersalny portret ludzkiej duszy. Akcja w większości toczy
się albo przed wojną, albo w jej czasie, a jeśli nawet po wojnie,
to głównie we Włoszech – podczas tytułowej podróży. Zakompleksiony
urzędnik Henryk Szalej po raz pierwszy w życiu wyjeżdża
za granicę. Rzeczywista wyprawa w celu spotkania z niewidzianym
od kilkudziesięciu lat młodszym bratem, który zrobił światową
karierę reżysera filmowego, staje się dla bohatera okazją do podróży
w głąb siebie. Podróż to misternie skonstruowany splot olśnień i rozczarowań:
miłością, braterską przyjaźnią, życiem prywatnym i zawodowym,
a także Włochami, które bohater przez całe życie idealizował.
Bo jak pisze Dygat: „Są ludzie, którym szczęście mignie tylko
na moment, na moment tylko się ukaże po to tylko, by uczynić życie
tym smutniejsze i okrutniejsze”.