Zasadniczą część książki stanowią wywiady, m.in. z reżyserem, głównymi bohaterami filmu i ekipą filmową. Ostatnia część publikacji została poświęcona działalności Akademickiego Klubu Realizatorów Filmowych Fosa oraz refleksji o kulturze studenckiej. Całość opatrzono ciekawymi zdjęciami z planu produkcji filmu stanowiącymi swoiste produkcyjne fotostory.

Powiedz prawdę, przecież cię nie biję jest filmem o tym, co ma do powiedzenia bohaterowi jego rodzina, głównie Mama, która martwi się, że Syn za mało się uczy, znika z domu i wraca w stanie wskazującym na spożycie. Syn jest już dorosły, ale nadal chodzi do klasy maturalnej; zdobył nawet koszulkę alkoholika roku…

Według powiedzenia, że dobry uczeń jest jak beczka, z której nie wycieknie nawet jedna kropla, Syn zapisuje wiernie wszystko to, co do niego w domu mówią. A ma do tego talent i słuch absolutny. Dialog składający się z monologu Matki i milczenia Syna jest w jakiś sposób typowy dla wielu współczesnych rodzin. Film zdobył nagrodę główną i nagrodę jury studenckiego na Festiwalu Wyścig Jaszczurów, w Poznaniu w 2011 r.