Poetyckie aforyzmy, refleksje i maksymy Johanna Wolfganga Goethego (1749-1832) uznawanego za bodaj najwybitniejszego niemieckiego poetę, pisarza, prekursora romantyzmu - już za jego życie cieszyły się wielkim powodzeniem. Znaczną część z nich napisał Goethe wraz ze swoim wieloletnim, najlepszych przyjacielem Friedrichem Schillerem . Do najsłynniejszych dzieł Goethego należą "Cierpienia młodego Wertera", "Faust", "Król olch" czy "Torquatto Tasso". Refleksje i masymy zebrane w tym tomie przełożył, opracował i wstępem opatrzzył Jerzy Prokopiuk w znacznej mierze na podstawie wyboru dokonanego przez Wielkiego filozofa i antropozofa, bodaj największego znawcy twórczości Goethego Rudolfa Steinera. Nieniejszy tom podzielony jest na 12 pogrupowanych tematycznie części dotyczące różnych aspektów myśl ludzkiej jak Poznanie, Etyka, Historia, Religia czy Sztuka - razem ponad 1000 maksym. Oto kilka z nich: Nadzieja to druga dusza nieszczęśliwego.
Kiedy ludzie stają się naprawdę źli, jedynym uczuciem, jakie im pozostaje jest radość z cudzej krzywdy.
Kto znosi moje wady, jest moim panem, gdyby nawet był moim sługą.
Kto nie ma zbyt wielkiego mniemania o sobie, reprezentuje o wiele więcej, niż sądzi.
Gdzie znika zainteresowanie, tam znika i pamięć.
Kronikę pisze tylko ten, dla kogo ważna jest teraźniejszość. I jeszcze tysiąc innych!