Poprzez adaptację eksperymentu Millera, w którym ślinę pobierano od dawców w sterylizowanym, zamkniętym szklanym pojemniku i dodawano substrat na bazie cukru (sacharozę). Dodatkowo do zestawu dodano ząb ludzki usunięty w trakcie leczenia stomatologicznego wraz ze zdrową koroną dentystyczną + podpisem na formularzu świadomej zgody i terminem oddania go przez pacjenta. Faza I miała kontrolę ujemną (ząb + ślina bez dopływu sacharozy), a pozostałe zostały specjalnie otwarte po 01, 02, 03 i 04 miesiącach inkubacji, a to służyło jako parametr do projektowania kolejnego etapu. W fazie II potrzebne było dwóch dawców śliny. W tej fazie wykorzystano dawców śliny o niskim poziomie higieny jamy ustnej. Inkubacja zębów (określona przez fazę I) trwała 02 i 03 miesiące dla każdego dawcy. Wpływ środowiska był w stanie doprowadzić do rozwoju zmian próchnicowych w elementach stomatologicznych. Zapis eksperymentu promuje prace edukacyjne na temat zagrożeń związanych z rozwojem próchnicy, etiologii i ewolucji, tak aby umożliwić skonstruowanie broszury wyjaśniającej.