Demokratyczna Republika Konga, podobnie jak większość krajów afrykańskich, z powodu braku dobrego przywództwa politycznego walczy o to, by stać się prawdziwie suwerennym państwem. Kilku afrykańskich przywódców zdystansowało się od nacjonalistycznych ideałów, które doprowadziły do niepodległości. Jednak nacjonalizm sprawdził się już zarówno w zdobywaniu wolności, jak i w procesie rozwoju narodów. Joseph Kabila przedstawiony jest w tej książce jako obraz nacjonalizmu nie tylko niepodległościowego, jak N'krouma, Lumumba etc., ale także tego, który opowiada się za narodowym samostanowieniem, za narodową suwerennością, w odniesieniu do imperialistycznych inklinacji, jak M'zée Kabila, Mouammar El Kadhafi etc. Okazuje się, że dzięki swojemu wielkiemu poczuciu nacjonalizmu wytyczył on linię postępowania, która zasługuje na przestrzeganie i zachowanie: suwerenność, godność i szacunek dla DRK jako niepodległego państwa. Swoją nacjonalistyczną wizję ukierunkował na głośne i wyraźne potwierdzenie niepodległości, suwerenności i woli życia jako naród. Dzięki swojemu integrystycznemu i federacyjnemu przywództwu udaremnił plan bałkanizacji kraju.