W pracy omówiono genezę i ewolucję drzeworytu japońskiego, jego odmiany i tematykę, a także związki z malarstwem. Umieszczono ponadto zarys dziejów bogatej kolekcji Muzeum Narodowego (ponad 900 pozycji, z połowy XVII-XX wieku). Zwrócono także uwagę na odrodzenie tej grafiki na przełomie XIX i XX wieku (shinukiyo-e) i zaprezentowano prace wybitnych artystów, jak Kasamatsu Shiro, Ohara Shoson czy Watanabbe Seitei.