Książka Czesława Miłosza wyrasta z jego fascynacji poezją Anny Świrszczyńskiej, którą tłumaczył i wydał także w Stanach Zjednoczonych. Miłosz pisze o życiu, rodzicach, niełatwym dzieciństwie Świrszczyńskiej, pokazując, jak doświadczenia życiowe odbijały się w jej znakomitej poezji.

”Dzieło Anny Świrszczyńskiej wymaga szczególnego rodzaju uwagi, nie takiego, do jakiego przyzwyczaiły nas badania literackie, niechętne tropieniu biografii autorów. (...) Rzecz polega na tym, że jej dzieło poetyckie ofiarowuje się jako spełniony los, ale spełniony nie poprzez artyzm, z życiorysem gdzieś w tle, ale jako jedność wierszy i osoby, gwałtownej, namiętniej, dumnej, pokornej, grzesznej, współczującej, miłującej, szalonej. (...) Połączenie autobiografii z poezją na innej zasadzie - jakiej? - tu właśnie kryje się sekret tej twórczości.”
(fragment książki)