Rosja, pomimo ekonomicznego, instytucjonalnego i organizacyjnego osłabienia, nie przestała myśleć o sobie jako mocarstwie, z jakim nie tylko należy się liczyć, ale które powinno współdecydować o wszystkim, co dzieje się na świecie. Jednakże takiego prawa społeczność międzynarodowa Rosji nie przyznaje. Dysponuje ona co prawda rozległym terytorium, ale, pomimo ciągłych aspiracji do statusu imperium, nie ma przesłanek, by była za takie uznawana. Monografia poświęcona nękaniu, operacjom wpływu i rosyjskim prowokacjom oraz zawarta w niej analiza jednoznacznie wskazuje, że Rosja jest państwem które nie pogodziło się z porządkiem światowym zarówno tym ukształtowanym po drugiej wojnie światowej, jak i porządkiem ustanowionym po zimnej wojnie. Do jego negowania wykorzystywała i wykorzystuje różnorodne instrumentarium, do którego należy zaliczyć między innymi: werbowanie agentury i lokowanie agentury wpływu, zaśmiecanie przestrzeni informacyjnej fałszywymi i spreparowanymi informacjami, uderzenia w infrastrukturę informatyczną, szantażowanie przerwaniem dostaw energii, ingerencje w wybory czy groźby użycia siły.