W tej książce zbadano związek między wzmocnieniem lokalnych zdolności produkcyjnych a wiejską sytuacją życiową. Upodmiotowienie lokalnych zdolności w zakresie budowania lokalnego potencjału dzielnicowego, promowania kapitału społecznego, angażowania społeczności, tworzenia świadomości i promowania przedsiębiorczości społecznej są uważane za kluczowe kwestie dla wzmocnienia wiejskich środków utrzymania. Dziesięciolecia doświadczeń rozwojowych pogłębiły różnice pomiędzy społecznościami w Afryce Subsaharyjskiej, a niektóre z nich odnotowują wyższy poziom dobrobytu społeczno-gospodarczego w porównaniu z innymi. W ten sposób tworzenie alternatywnego paradygmatu staje się korzystne z punktu widzenia rozwoju. Upodmiotowienie lokalnych zdolności jako strategia wzmacnia dobrobyt mieszkańców wsi poprzez wzmocnienie dywersyfikacji źródeł utrzymania, co zachęca do współzależności systemowej i współpracy z podmiotami rozwojowymi w ramach społeczności.