Niniejsze rozważania są próbą przedstawienia, w jaki sposób kwestia kosmopolityzmu może zostać ponownie zbadana na podstawie filozoficznej analizy Jürgena Habermasa. Po stwierdzeniu, że głęboki kryzys państwa narodowego jest związany z jednej strony z jego niezdolnością do kontrolowania gospodarki w jej globalnej dynamice, z jego obecnie podzieloną suwerennością, a z drugiej strony z nadejściem społeczeństwa coraz bardziej związanego z ryzykiem, które wykracza poza przestrzeń geograficzną, pokazujemy, jak Jürgen Habermas opowiada się za kosmopolityzmem jako antidotum, które może pomóc światu stawić czoła dyktaturze tego, co ponadnarodowe, nad tym, co narodowe, i rozwiązać kolektywne problemy, które są dziś dotkliwe. Po dokładnym zbadaniu podstaw tego kosmoobywatelstwa dochodzimy do wniosku, że autorskiej koncepcji kosmopolityzmu, wolnej od wszelkich prób hegemonii, powinna towarzyszyć kosmoodpowiedzialność i reforma systemu globalnego zarządzania. Kosmoodpowiedzialność to świadomość, że teraźniejszość i przyszłość ludzkości zależy od wszystkich obywateli świata, od zbiorowego i inkluzywnego "my".