Członkowie palestry, jak wszyscy inni obywatele obowiązani do walki w obronie państwa, pełnili swój obowiązek obywatelski na miarę swych sił i możliwości. Wśród powołanych pod broń znajdowali się nie tylko weterani pierwszej wojny światowej i kampanii 1920 roku, ale i młodsze roczniki, więc zarówno doświadczeni adwokaci, jak i początkujący aplikanci. Listy poległych, zaginionych i rozproszonych po świecie były ogromne. Także po zakończeniu wojny obronnej 1939 r., kiedy agresja niemiecka i sowiecka doprowadziły do okupacji ziem polskich, wielu członków palestry zamieniało togę na powstańczy rynsztunek. Inni uczestniczyli w pracy na rzecz wyzwolenia, choć nie było rzeczą prostą służyć państwu, którego centralne władze znalazły się na uchodźstwie, a w okupowanym kraju ich lokalne organy zeszły do podziemia.
Po latach, kiedy na skutek zmiany ustroju stało się to możliwe, w środowisku adwokackim powstał pomysł, by zebrać i ocalić dla pamięci następnego pokolenia garść nazwisk naszych poprzedników, przyjaciół i kolegów, którzy służyli Ojczyźnie swym życiem, zdrowiem i pracą w latach 1939–1945, a także swą niezłomną postawą w czasach do 1956 roku. Niech ich zasługi nie ulegną zapomnieniu, a w razie potrzeby, służą przykładem...
prof. Stanisław Grodziski