Błażej Stolarski należy do tych działaczy chłopskich, których losy i dokonania popadły w zapomnienie, m.in. dlatego że nigdy nie zostały w pełni odtworzone. Podstawowym celem publikacji stało się w tej sytuacji przypomnienie i uzupełnienie informacji o rolniku ze Sługocic, umieszczenie biografii w szerszym kontekście historycznym na tle ówczesnych zawirowań politycznych i złożonej sytuacji społeczno-gospodarczej, sprostowanie nieścisłości dotyczących wielu aspektów jego działalności, dokonanie analizy ideowych wyborów Stolarskiego, a także ukazanie niezbadanej wcześniej sfery życia rodzinnego i podstaw ekonomicznych jego gospodarstwa rolnego. Analiza bogatego życia i kariery publicznej bohatera książki pozwoliła stwierdzić, że był on wybitnym aktywistą społecznym i gospodarczym, zaangażowanym w organizowanie i działalność instytucji rolniczych i spółdzielczych, animatorem wielu przedsięwzięć lokalnych oraz gospodarzem zasłużonym dla tworzenia zrębów nowoczesnego rolnictwa polskiego. Jednocześnie należy zaliczyć go do grona zdolnych samorządowców i uznać za polityka dalszych szeregów partyjnych i parlamentarnych, którego osiągnięcia w innych dziedzinach życia społecznego oraz wewnętrzne rozgrywki partyjne wypchnęły na krótko do pierwszego szeregu establishmentu II Rzeczypospolitej, pozwalając mu objąć tekę ministra rolnictwa w gabinecie Jędrzeja Moraczewskiego, być posłem na Sejm RP w latach 1919–1930 i wicemarszałkiem Senatu RP w latach 1938–1939. Takie rozłożenie akcentów w opisie kariery Błażeja Stolarskiego znalazło zresztą odzwierciedlenie w samym tytule pracy.