Ogólnie rzecz biorąc, szara strefa lub tak zwana ziemia niczyja, w której nic lub niewiele wiadomo o funkcji (obiektu) malarstwa, a nawet o naturze bycia obrazem, obserwacje pozwalają nam uznać, że ta ziemia niczyja jest ziemią przejścia - kiedy istnieją metodologie operacyjne lub proceduralne, które wskazują, ale jeszcze nie mówią, jak w głównym przykładzie Nadira; lub że ta ziemia niczyja jest ziemią utrwalenia i okupacji - kiedy istnieją metodologie pewnej hybrydyczności i gdzie przygotowanie i rezultat, wsparcie i dyscyplina są pogodzone w tym samym wsparciu, a mianowicie, jak w głównym przykładzie Queiroza. W pierwszym przypadku gest i rysunek ograniczają się do pojedynczych działań organizacyjnych i przygotowawczych; w drugim gest i rysunek obejmują ogólne i mnogie działania ekspresji i rezultatu. Dlatego malarstwo przed malarstwem, poza tym, co niepewne, domyślne i niemyślane, jest malarstwem zerowego stopnia.