Zapotrzebowanie na otwarcie ośrodków władzy na kontrolę publiczną gwałtownie rośnie w skali globalnej od drugiej połowy XX wieku. W Brazylii termin „przejrzystość" był w ostatnich latach przywoływany z niezwykłą częstotliwością jako rozwiązanie wielu problemów tego kraju. W 2011 r. uchwalono ustawę o dostępie do informacji, która reguluje otwarcie organów publicznych dla obywateli, a w tym samym roku kraj stał się liderem międzynarodowej inicjatywy Partnerstwa Otwartych Rządów (OGP). Był to jednak spóźniony krok naprzód. Podczas gdy zasada jawności stała się prawem dopiero wraz z konstytucją z 1988 r., wiele dekretów, zarządzeń wykonawczych i ustaw zajmowało się ochroną tajemnic urzędowych od czasu uzyskania niepodległości. Mając to na uwadze, niniejszy dokument poświęcony jest zbadaniu aspektów historii kraju, które pozwalają nam prześledzić genezę i ewolucję dynamiki między tajemnicą a przejrzystością w Brazylii, w celu przeanalizowania ograniczeń i możliwości otwarcia i demokratyzacji naszej polityki zagranicznej.