Fascynująca opowieść o grupie najbardziej znanych dziś polskich artystów, którzy wchodzili w świat sztuki na początku lat 90. Zbigniew Libera, Katarzyna Kozyra, Paweł Althamer, Artur Żmijewski, Piotr Uklański to czołowe nazwiska sztuki współczesnej, a zarazem bohaterowie głośnych skandali, którzy świadomie uciekali się do estetyki szoku i sięgali po tematy objęte społecznym tabu. Karol Sienkiewicz w porywający sposób opowiada o ich artystycznej działalności, pokazując nie tylko postawy i twórczość, ale też realia społeczne i obyczajowe zmieniającej się w oka mgnieniu Polski.
Książka jest swoistą kroniką ostatnich dwudziestu lat widzianych przez pryzmat działań nonkonformistycznych artystów. Autora bardziej od zbioru obiektów, dzieł sztuki interesują wydarzenia, których sztuka była bohaterem lub sprawcą i sposób, w jaki artyści określali się wobec rzeczywistości i kształtowali dyskusję. Dlatego równie ważne w tej historii są instytucje kultury, takie jak Zachęta czy CSW, ale też Kościół i politycy – wytaczający artystom procesy za obrazę uczuć religijnych i publicznej moralności. Co zresztą trwa do dziś.
Po książkę Sienkiewicza powinien sięgnąć każdy, kto chciałby poznać kulisy słynnej szarży Daniela Olbrychskiego na pracę Piotra Uklańskiego Naziści albo dowiedzieć się, jak doszło do powstania Piramidy zwierząt Katarzyny Kozyry. Zatańczą ci, co drżeli to jednak znacznie więcej niż inteligentne wprowadzenie do polskiej sztuki współczesnej. Ta subiektywna opowieść, prowadzona ze swadą, dowcipem i prawdziwym talentem literackim, zachowuje nerw i rytm czasu zmian.