Integracja psychoterapii oznacza poszukiwanie czynników i zjawisk wspólnych w psychoterapii. Zwraca uwagę na istotne aspekty praktyki, obecne w większości podejść terapeutycznych. Oznacza także dążenie do przekroczenia ograniczeń wynikających z założeń dominujących w ramach jednej szkoły terapeutycznej. Integracja może zachodzić na poziomie teorii (integracja teoretyczna), technik (integracja techniczna) a najczęściej na obu poziomach (integracja asymilacyjna). W rozważanych podejściach do integracji należy jednak pamiętać, że teoria i techniki zwykle nie są zagadnieniami ściśle ze sobą związanymi, zatem omówienie konkretnej techniki w określonym kontekście teoretycznym nie wyklucza jej zastosowania w innym. Pomimo braku sztywnych związków między techniką i teorią, należy pamiętać, że przenoszenie określonej techniki do różnych systemów, zmienia kontekst jej zastosowania, tym samym zmienia jej znaczenie a być może wpływa nawet na jej użyteczność. Elastyczność charakterystyczna dla zintegrowanej psychoterapii pozwala dostosować interwencję do indywidualności osoby i problemów każdego klienta. Umożliwia także uwzględnienie zmiennych kulturowych, z czego korzysta doświadczony praktyk zintegrowanej psychoterapii.