Konik Polny Bernarda Suitsa (1925–2007) to ewenement literatury filozoficznej na światową skalę. Urodzony w Detroit Suits spędził życie w niewielkiej odległości od rodzinnego miasta: najpierw na uniwersytecie w Chicago, a od 1966 roku na nowo utworzonym uniwersytecie w kanadyjskim Waterloo koło Toronto, gdzie pozostał do emerytury w 1994 roku. Specjalizował się w teorii gier, próbował sił w poezji i prozie, ale jego twórczość daje się streścić równie krótko: był autorem tej jednej książki (1978). Za to książki niepowtarzalnej pod względem dialogowej formy literackiej, a także pod względem wnikliwości rozważań, których zasadniczym tematem jest gra. Tytułowy konik polny jest jej ilustracją – ona zaś w myśl oryginalnej definicji Suitsa polega na „dobrowolnym pokonywaniu niekoniecznych przeszkód”. Suits neguje tym samym myśl Wittgensteina, że gra jest niedefiniowalna, choć upodobaniem do paradoksów i błyskotliwym umysłem bardzo go przypomina. Ta fabularyzowana filozofia pełna dramatycznych zwrotów intelektualnej „akcji” nie jest wcale błaha – zdaniem autora namysł nad grą kieruje nas do fundamentalnych kwestii ludzkiej egzystencji, do sprawy sensu życia i modelu szczęścia. Nieakademicka gra autora jego filozofią gry sprawiła jednak, że Konik… uchodzi dziś za najbardziej niedocenione dzieło filozoficzne XX wieku.