„Pan śni o rzeczach, które innym się nie śnią. Dlatego pańskie obrazy są niezrozumiałe i nieczytelne dla innych. Ale to nie powód, żeby ich nie malować. – A po chwili dodał: – Przypuszczam, że nie wie pan, dlaczego te krajobrazy są odbierane przez innych w ten sposób. Powiem panu. W tych krajobrazach nie ma ich. Nie ma ludzi. Oni nie potrafią sobie wyobrazić
świata bez siebie”.
(Fragment opowiadania „Skrzydła pod ziemią”)

Autor zbioru „Ostatni Horyzont” zabiera Czytelnika w zaskakującą, momentami poruszającą, a chwilami oniryczną, podróż po światach mniej lub bardziej rozpoznawalnych. Niezależnie jednak od poziomu familiarności każda kolejna historia niesie ze sobą nie tylko doświadczenie dobrej lektury, ale i intrygujące idee, nawiązując tym samym do najlepszej tradycji literatury science fiction – poświęconej przyszłości, ale zaangażowanej w sprawy istotne dla nas tu i teraz.