Torrente Ballester bada genezę procesu twórczego: zamknięty świat powieści, prawdopodobieństwo, związki historii z fikcją i tekstu z autorem. Dwa wątki krzyżują się w tej powieści, aby opowiedzieć o miłości narratora, nieśmiałego wykładowcy literatury, do młodej Greczynki Ariadny, z którą dzieli chatkę na Wyspie Ściętych Hiacyntów. Ariadna z kolei jest zakochana w pewnym naukowcu, autorze książki, w której poprzez zastosowanie skomplikowanych teorii stara się dowieść, że Napoleon nigdy nie istniał – został wymyślony przez Nelsona, Metternicha i Chateaubrianda. Wszystko to nieustannie oscyluje pomiędzy możliwym i niemożliwym, pomiędzy wyobraźnią i dotykalną rzeczywistością. Postaci Cagliostra i Żyda Wiecznego Tułacza także pojawiają się w tej historii, gdzie erotyzm i melancholia mieszają się z ciętą ironią.

„Jeśli istnieje niebo, Torrente Ballester siedzi w nim po prawicy Cervantesa”.
José Saramago

„Patriarcha literatury hiszpańskiej”.
J.M. Martínez Cachero

Gonzalo Torrente Ballester (ur. 1910 r., w El Ferrol), studiował filozofię i prawo na uniwersytetach w Santiago, Oviedo i Madrycie. Był profesorem literatury, powieściopisarzem, eseistą i dramatopisarzem. Od 1975 r. był też członkiem Królewskiej Akademii Hiszpanii. W 1982 r. otrzymał Premio Príncipe de Asturias de las Letras, a w 1985 r. najbardziej prestiżową w świecie hiszpańskojęzycznym Premio Miguel de Cervantes. Uważa się go za przedstawiciela realizmu magicznego w literaturze europejskiej, choć popularność przyniosła mu monumentalna, trzytomowa powieść obyczajowa "Blaski i cienie" oraz erotyczno-historyczna powieść "Kronika zadziwionego króla". "Wyspa Ściętych Hiacyntów" to jedna z części tzw. „trylogii fantastycznej”.