W Polsce wieloletni kryzys systemu ochrony zdrowia, spory o jego kształt, finansowanie i warunki zatrudnienia personelu medycznego odsunęły pacjenta i przysługujące mu prawa na dalszy plan. Podejmowane w ostatnich latach zmiany w systemie ochrony zdrowia koncentrują się w zasadzie wyłącznie na jego organizacji i sposobie finansowania. Tymczasem nie można mówić o właściwym funkcjonowaniu tego systemu, jeżeli nie przewiduje on rozwiązań gwarantujących pacjentowi możliwość bycia pełnoprawnym i świadomym uczestnikiem każdego etapu procesu leczenia. Gwarancje takie może tworzyć odpowiednio ukształtowany katalog praw pacjenta i wdrożenie rozwiązań, które zapewnią ich rzeczywistą realizację, w tym w szczególności nałożenie niezbędnych obowiązków na władze publiczne, podmioty wykonujące działalność leczniczą oraz osoby udzielające pacjentom świadczeń zdrowotnych. Przedmiotem niniejszej monografii jest analiza rozwiązań, które w tej materii przyjął polski ustawodawca.

Ze Wstępu