Miłość bez odmiany mocna jako śmierć albo Historyja o Agnulfie, królewicu francuskim, i Floreście, królewnie sycylijskiej (1688) to wierszowany romans w dwóch księgach o miłosnych perypetiach trojga młodych bohaterów, który został zredagowany i opublikowany przez dwudziestoletniego zaledwie Zawiszę w wyraźnym powiązaniu ze świeżo zawartym przez niego związkiem małżeńskim z Teresą Tyszkiewiczówną. Obfitująca w nagłe zwroty akcji fabuła, w której świat rycerskich ideałów miesza się z tematyką wystawianego na nieustanne próby uczucia, dostarcza świadectwa czytelniczych gustów sporej części średniej szlachty przełomu XVII i XVIII wieku, ale zarazem dowodzi rozpowszechnienia na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej włosko-francuskich wzorców twórczości romansowej, choć trudno o jednoznaczne wskazanie źródła, z którego młody rymopis mógł korzystać.