Czy dziecko musi kochać rodzica?

Historia matki zmuszonej samotnie wychowywać syna w Polsce na skraju przemian ustrojowych, ale także życia społecznego, w małej, osiedlowej społeczności, która nie szczędzi jej rad odnośnie do tego, co powinna robić, żeby ten nie wyrósł na pijaka i złodzieja. Procesowi wychowania pod wścibskim okiem sąsiadów towarzyszy ciągłe poczucie zagrożenia.

Dwadzieścia lat po śmierci najbliższej osoby narrator nadal tęskni i podejmuje próbę wyobrażenia sobie, jak to by było mieć żyjącą matkę i opiekować się nią na starość.

Niewygodna proza w nurcie new sincerity.