Nostalgia jest zbiorem czterech powieści Aleksandra Jurewicza – prozaika i poety, który jako pięcioletni chłopiec musiał opuścić rodzinną wioskę pod Lidą, by przenieść się do Polski. Zbiór tworzy intymną opowieść o bliskich, osamotnieniu i poczuciu obcości. O tęsknocie wymykającej się słowom, ale trwającej przez całe życie. O świecie utraconym już na zawsze. O ranie, która – choć zadana w dzieciństwie – nigdy się nie zabliźniła.

Dorosły już autor wciąż zmaga się z traumą przesiedlenia. Obserwuje, jak zacierają się kolejne elementy wspomnieniowego pejzażu, powoli kurczącego się do „jednego okna, przez które coraz mniej widać, przez które coraz trudniej patrzeć, przez które już prawie nic nie można zobaczyć”. Stara się więc odtworzyć kresową idyllę – kraj swojego dzieciństwa oraz młodości rodziców. Literackie powroty do „smutnego raju” i nostalgiczny zwrot ku minionemu okazują się próbą zrozumienia własnej tożsamości.

Kolejne części prywatnej mitologii pisarza – Lida, Pan Bóg nie słyszy głuchych, Dzień przed końcem świata, Prawdziwa ballada o miłości – są także świadectwem losów jego najbliższych. Ojciec pochylony nad maszyną „Singer”, matka przeżywająca pierwszą młodzieńczą miłość, dziadek zagubiony w industrialnej Łodzi, babcia odwlekająca swój przyjazd do Polski – to bohaterowie rzuceni przez historię w obce miejsca, którzy stanowią dla Jurewicza jedyny łącznik z dawnym światem.