Dendrologia to jeden z zaledwie dwu w Europie – obok Josta Fitschena niemieckiej Gehölzflora – podręczników drzewoznawstwa, jakie ukazują się od dziesiątków lat, niezmiennie wyczekiwane i w związku z tym – oferowane w coraz to nowych wydaniach (w obu przypadkach ich liczba doszła właśnie do czternastu). Oczywiście kolejne opracowania, dzieło następców twórców obu tych książek, daleko odbiegają od pierwowzoru, zachowując jedynie pierwotny zamysł kształtu, jaki miał przybrać podręcznik. Dendrologię stworzył z początkiem drugiej połowy XX w. Włodzimierz Seneta (1923–2003), który uczył tego przedmiotu ogrodników i projektantów zieleni w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od trzydziestu lat kolejne wersje, uwzględniające w coraz to szerszym zakresie aspekty kulturoznawcze (obok ilustracji piórkiem, czynionych zawsze z natury, wyróżnia to Dendrologię wśród naszych podręczników z dziedziny botaniki) opracowuje Jakub Dolatowski; do wydania poprzedniego obraz taksonomiczny kilku grup roślin przygotował Jerzy Zieliński – pozostaje to elementem książki.

W nowym wydaniu, poza nieuniknionym dostosowaniem treści do wyników najnowszych badań taksonomicznych, autor położył nacisk na wprowadzenie kilku pominiętych dotychczas rodzin i wielu nowych rodzajów, a w szczególności rozszerzył spektrum „niedoszacowanych” dotychczas drzew i krzewów nagozalążkowych. Znacznie zwiększyła się liczba rycin i obecnie każdy rodzaj opatrzono co najmniej jednym pełnym – z gałązkami, kwiatami i owocami – „portretem botanicznym”, autor wie bowiem doskonale z własnych lektur, że nawet przy najdoskonalszych, precyzyjnych opisach – co rysunek, to rysunek!

Książka powinna zainteresować nie tylko botaników, ogrodników, projektantów ogrodów, ekologów czy leśników i studentów tych nauk – wydaje się bowiem, że ze względu na liczne „wycieczki” w tereny nauk humanistycznych warta jest lektury dla grona znacznie szerszego: dla kulturoznawców, etnologów i etnobotaników, historyków nauk przyrodniczych, dziennikarzy, pisarzy i tłumaczy, a ujmując to najszerzej – dla wszystkich wielbicieli związków natury z kulturą.