1958–60 współredaktor Współczesności (1959 redaktor), 1961–63 Nowej Kultury, 1963–70 Kultury; wczesną poezję Grochowiaka cechuje stylizacyjne wyrafinowanie połączone z manifestacyjnym antyestetyzmem w sferze tematyki, upodobanie do groteski i makabry na wzór barok.; styl ten, nazwany 1962 przez J. Przybosia — turpizmem (łac. turpis brzydki), zyskał wielu kontynuatorów; ok. poł. lat 60. w poezji Grochowiaka rozwinęły się tendencje klasycyzujące i metafiz.; zbiory wierszy (Ballada rycerska 1956, Menuet z pogrzebaczem 1958, Rozbieranie do snu 1959, Agresty 1963, Kanon 1965, Polowanie na cietrzewie 1972, Bilard 1975, Haiku-images 1978), powieści (Trismus 1963, Karabiny 1965), utwory dram. (Chłopcy, wyst. 1966, zbiór Dialogi 1976); Wiersze wybrane (1978); oprac. antologię Poezja polska (t. 1–2 1973, z J. Maciejewskim).