od 1976 współpracownik Kom. Obrony Robotników (KOR), następnie Biura Interwencji Kom. Samoobrony Społ. „KOR”; od 1980 czł. NSZZ „Solidarność”, 1981 kier. sekcji prawnej Ośr. Badań Społ. Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”; 1986–89 kier. Biura Społ.-Polit. Tymczasowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”; 1988–91 czł. Kom. Obywatelskiego przy Przewodn. NSZZ „Solidarność” L. Wałęsie; 1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu (strona opozycyjna); przedstawiciel Wałęsy w rozmowach z ZSL i SD w sprawie utworzenia rządu T. Mazowieckiego; 1989–91 redaktor nacz. Tygodnika Solidarność; współzałożyciel i 1990–98 prezes (od 1999 honorowy prezes) Porozumienia Centrum (1997 Porozumienia Centrum–Akcja Wyborcza „Solidarność”); 1990–91 min. stanu — szef Kancelarii Prezydenta RP; 1989–91 senator (Obywatelski Klub Parlamentarny); 1991–93 i od 1997 poseł na sejm (bezpartyjny, następnie Ruch Odbudowy Polski–Porozumienie Centrum, od 2001 Prawo i Sprawiedliwość); współtwórca (2001), jeden z przywódców i od 2003 prezes Prawa i Sprawiedliwości; VII 2006–XI 2007 premier RP.